KEENLEMYEKÜN

Şöyle bir dönüpte bakıyorum da yaşanılanlara. Kim için gözyaşlarımı heba etmişim, akan gözyaşımın oluşturduğu selde kendimi boğmuşum. Kimin uğruna neleri kaybetmeyi göze almışım. Ben geçmişte yaşadıkça, kimler tarafından hatırlanmamak üzere unutulmuşum. Kendime soruyorum her gece. Değer miydi? Hem kendini bu kadar yıpratmana hem de onun için kendini diplerde bulmana. Sen dibe ittikçe kendini onu yüceltmene değer miydi? En önemlisi de yaşanılanları hakettin mi? Nedir seni bu kadar rahatsız edip gecelerce uyutmayacak hale getiren. Giden yerinden bu kadar memnunken, seni böyle bir ''hiç'' yerine koymuşken neden ''hep'' aklında hala? Sevgine zerre ihtiyaç duymazken sen niye mutluluğunu, üzüntünü kısacası hayatını ona göre şekillendiriyorsun hala? Demiyor musun içinden o kadar güzel unuttu ki, bensiz o kadar mutlu ki ne yüzle çıkayım karşısına? Çıksam dönüp hatırlamayacak ama sen onun resimlerine gecelerce bakıp yüzünün her ayrıntısını ezberliyosun. Haberi var mı onun? Olsaydı da önemser miydi? Bence hayır. Umrunda bile olmazdı çünkü o şuan başkalarına demlenmekle meşgul sen çay bile içmedin oysa. En acısı da bu sanırım. Yukarıda görmüş olduğun kelimenin manası da tam ruh halimi anlatıyor; ''Hiç olmamış gibi. Yokmuş gibi. Söylenmemiş gibi.'' Ne çok şey yaşandı oysa. En mutlu günlerini onlayken yaşadın hatırlasana. Bu yüzden kolayca silip atamıyorsun ya geçmişi. Ama o kolayca aynı anıların tekrarlarını başkalarıyla yaşayabiliyor. Sen onu bir dakika aklından çıkaramazken o gününü gün etmekle meşgul başkalarıyla. Ne kadar tekrarlasam da her şeyin nasip olduğunu. Takılıp kalıveriyorsun işte birden. Nedensizce hiç alakası olmayan bir zamanda gelip kafanın en ücra köşesinde oturup kalkmıyor bir daha o anıların. Keşke silinebilse de yenileri eklenebilse. Ya da seni unutmuş birine hala sadık kalmaya çalışmasan keşke. O yapıyor ben de yapabilirim deyip her gün başkasını koyabilsen onun yerine. Ama sen o değilsin ki. O senin kadar sevmedi ki. O yüzden bu kadar kolay unutuldun. O yüzden bu kadar konuldu başkası yerine. Keşke dememek lazım çünkü zaten olacağı varsa olurdu. Olmaması gerekiyormuş ki çıkmış bir şekilde hayatından. Fazla sorgulamakta bir işe yaramıyor zaten. Tevekkül de buradan geliyor. Sen çabaladın mı? Görmezden geldin mi çoğu şeyi? Affettin mi defalarca kırılmana rağmen? O zaman bırak. Bazı şeyler yokken daha güzel. Allah doğru zaman da doğru kişiyle en güzelini yaşatır inşallah :)