Kalbimdeki Guguklu Saatler #11092017

Küçüklükten beri hiçbir ses bölemezdi uykumu. Anneannemlere gittiğimizde benim uyuduğum odaya bir guguklu saat almışlar. O günden beridir en küçük sese uyanır oldum. O guguklu saat uyutmazdı beni gece boyunca. Sinirlenir mutfağa götürürdüm her yaz gittiğimizde.Ben olduğum zamanlar o guguklu saat mutfaktan çıkmazdı. Ha bir de ışıkta uyuyamazdım. En küçük ışığı yok ederdim bir şekilde. Şimdiyse yurttayım ve odamda çıt yok, beni uyutmayacak bir ışık huzmesi de mevcut değil. Yeni yeni anlıyorum ki asıl uyutmayan ortamdaki etkenler değilmiş. İçinde ki gürültü ve kalbinde ki boşluğu dolduramayan o parıltı. Şuan dinlediğim şarkı 'Diz dize'. Bu şarkıyı bir zamanlar terkedildiğim dönemlerde dinler ağlardım. Ne aptallıkmış. Ama şimdi dedemin özleminden başka çektiğim hiçbir acı yok. Asıl acı denilen şey buymuş. İnsan her yaz gittiği, musmutlu anılarını biriktirdiği eve gitmekten korkar mı? Ben korkuyorum. Çünkü artık o eve gittiğimde sarılacağım bir dev adamım yok. Beni kızdırmak için sakallarını yüzüme sürecek bir güzel kalplim yok. İnsan ekmek yerken hüzünlenir mi? Sırf dedemin gecenin bir vakti kalkıp bir somun ekmeği yerken ki hali gözünün önüne geldiği için, evet. İnsan mangal yapmaktan kaçar mı köşe bucak? Dedesi geliyorsa aklına, diz çökmüş halde elinde gazeteyi sallarken ki o tebessüm ederken ki güleç yüzü, kaçar elbet. Turşu kokusunu alınca ağlar mı? Dedesi turşuyu çok severse, evet. Evet belki çoğumuzun başına geldi. Kimimiz atlatabildik 10 günde kimimiz atlatmaya çalışıyoruz, alışmaya çalışıyoruz acıya. Acımın dinememesinin tek nedeni, onu bir daha göremeyecek olmam. Tek isteğim onun hala yaşaması olurdu. Ama her şeyin çaresi var da bir tek ölümün yok işte. Anlatamazsın, anlayamazlar. Herkes aynı derecede sevemez kimseyi. Herkes aynı acıyı çekemez çoğu zaman. İyileşmesi için yaranın kabuk bağlaması gerekir derler. Zaman her şeyin ilacı belkide ama bir tek ilacı olmayan şey var o da sevdiğin birinin kaybı. Ben zaten kabuk bağlasın istemiyorum yaramın. Çünkü onu hatırlayıp hüzünlendikçe sevgin de hep taze kalıyor ve büyüyor. Unutmak ihanetten başka bir şey değil bence. Her neyse uyku tutmamıştı, ağlamamı susturmamın en iyi yolunun yazmak olduğunu düşündüğüm için yazdım bunları. Umarım içindeki guguklu saatin uyumana engel olmaz. Hoşça kal.