Bazı Yalnızlıklar İyidir

Merhaba kıymetli okuyucum,

Biraz kendimden bahsetmek istiyorum sana. Her insanın yaşadığı gibi bende şu yaşıma kadar çok kazık yemişimdir. Zaten kazık yiye yiye şekilleniyor insanın düşünce yapısı. Her bir darbede o güveninden biraz biraz eksiliyor. Okyanus kadar olan güvenim darbe yedikçe küçücük bir su damlası misali şimdi. Bununla birlikte insanları ciddiye alışımda azaldı tabi ki. Bu değer verdiklerimi de kapsadığı için zorluk yaşıyorum ve bazen sırf bu umursamazlık yüzünden onları da kaybedebiliyorum. Ama alışıyor insan yalnızlığa. ''Çaba harcadıkların harcıyorsa seni, yalnızlık da nasiptir vardır bir hikmeti'' diyor Tolga Akpınar. Bu sözü duyduktan sonra her şeyin nasip oluşu gibi bazı yalnızlıkların da nasip olduğunu hatırlattım kendime. Ve bazen insan arkadaş çevresinden, sevgilisinden, bulunduğu kalabalıktan Allah'ı unutabiliyor. Belki de sırf sen Allah'ı daha çok hatırla diye herkesle aran bozuluyor ya da Allah onları hayatından çıkarıyordur. Şu ana kadar kime güvendiysem -iki üç kişi dışında- dibi gördüm. Beni nasıl yarı yolda bırakıp gittiklerini gördüm. O yüzden ne zaman mutlu olsam acaba ne kadar zaman sonra bu mutluluğum sona erecek diye düşünüp dururum. Bu fikir bende artık huy oldu. O yüzden hiçbir zaman anın tadını çıkardığımı hatırlamıyorum. Başıma ne zaman güzel bir şey gelse ''zaten bitecek, hep olduğu gibi bu mutlulukta kısa sürecek'' dememe sebep olup bende hiçbir şeye heves bırakmayan insanları sonsuza dek affetmeyeceğim. Çünkü onlar hem güvenimi hem de hevesimi yıkıp gittiler. 

Hani derler ya sana kötü şeyler yaşatanlar elbet yaşattıklarını yaşayıp pişman olacaklar diye. Bunu her arkadaşımdan duydum ama hiçbir zaman görmedim beni mutsuz edipte buna pişman olanı. Belki olmuştur bilemiyorum ama ben öğrenmedim hiçbir yerden yada haber almadım. Belki saçma gelecek ama beni mutsuz eden insanların da benimle aynı şeyi yaşayıp üzülmesini istiyorum, isteyeceğim de. Çünkü eğer öyle olmazsa yaptıkları yanına kar kalmış olacak. Ve ben bu durumu hazmedebileceğimi sanmıyorum. Ama Allah'ın  adaletine inanıyorum her zaman. Belki şimdi değil ama bir kaç ay veya yıl sonra yaşattıklarını yaşayacak hepsi. Çünkü haketmediğim şeyleri yaşadım, yaşattılar. Nedenini bilmiyorum ama yaşanması gerekiyormuş Zeynep diye avutuyorum kendimi. Kaderini silemezsin ki. Onlar seni üzdü ve gün geldiğinde sana çektirdikleri acıyı onların da çekmesi gerekiyor. Bu yüzden yaşadın belki de. Her neyse lafı fazla uzatmıyorum. Ve vardır her işte bir hayır deyip konuyu bitiriyorum. Hoşça kal :)