ŞÜKRET!

Hani bazen olur ya daralır için. Bazı kimseler kalbinin üstünde tepinir, tek bir sağlam parça kalmayana dek. Ama senin tek yaptığın susmak olur. Şükredersin haline. Hâla bir vicdanının oluşuna. İnsan kalışına. Ve yazık dersin içinden, sadece yazık. Üzülürsün haline çünkü kalbi taşlaşmış biri olmuştur artık o. Geri dönüşü yoktur. Onca güvenine verdiğin onca sevgiye rağmen ayağının tozuyla hiç bir şey olmamış hiç üzmemiş gibi geçer gider hayatından. Bilmiyor ki yaşattığını yaşamadan ölmez insan. Bilseydi yapar mıydı? Velhasıl sen şükret. Hâla sevebildiğine birilerini, vicdanının sızlayabilmesine en önemlisi de ağlayabildiğine. Ya hiç ağlamayacak kadar taşlaşsaydı kalbin. Asıl o zaman yazık olurdu haline ..